27-06-2014 Emma, Toon en Coen geslaagd.
Frederikke en Bas geslaagd voor B-diploma
Nadat ze in mei al hun theorie-examen gehaald hadden, zijn Frederikke en Bas op 7 december naar Rhenen geweest om het praktijkexamen te doen.
Josje en Hans geslaagd voor B-diploma
Nadat ze in mei al hun theorie-examen gehaald hadden, zijn Josje en Hans op 2 november naar Rhenen geweest om het praktijkexamen te doen.
Hierbij de ervaringen van Josje.
Zaterdag 2 november was het na lang vrezen toch zo ver; ik had het nog geprobeerd te verzetten maar mijn moeder vond dat ik het toch maar moest proberen; mijn b-examen.
Eerlijk gezegd ging ik naar Rhenen (het examen vond plaats in een verenigingsgebouw) toe met de verwachting te zakken. Toonladders vind ik een regelrecht drama, en alles wat niet schriftelijk is, is sowieso al mijn zwakte. Omdat je jezelf niet kunt verbeteren, en het in één keer goed moet. Wanneer je een opstel schrijft dan kun je het nalezen en domme fouten bij nader inzien nog veranderen zonder dat iemand merkt dat je in eerste instantie die fout maakte. Maar tijdens mondelinge overhoringen, gym-oefeningen of bijvoorbeeld een muziekexamen kan dit niet en dat idee maakt me al helemaal zenuwachtig. Het inspelen in een kamertje van het verenigingsgebouw ging prima, maar daar was natuurlijk geen examinator bij. Gelukkig mocht ik met een voorbereid stuk beginnen, wat heel goed ging. Alleen daarna voltrok het drama zich. De toonladders. De eerste toonladder die ik moest spelen was een A-groot. Drie kruizen dus, so far so good. Alleen ik was erg bang het fout te spelen en begon na te veel denken over die toonladder Fis-klein te spelen. Hoort wel bij A-groot maar toch niet de bedoeling. Het duurde echt een eeuw voordat ik doorhad wat ik fout deed, maar nadat ik zoiets stoms had gedaan ging eigenlijk alles alleen maar slechter. De d-klein die daarna moest ging nog wel een beetje, maar de Es-groot was een regelrechte ramp. Wat een opluchting toen we met die toonladders ophielden. Mijn hart sloeg in mijn keel erna omdat ik dacht: "nu heb ik het echt verpest zeg...". Wat dus niet zo handig was met het spelen van de stukken, ik moest soms noten overslaan om naar adem te happen omdat ik na een paar maten al buiten adem was. Van rustig ademen was namelijk niet echt sprake meer. Toen het ritmisch klappen ook nog eens de mist in ging wist ik wel zeker dat ik gezakt zou zijn. Met oefenen ging het altijd feilloos dus ik irriteerde me mateloos aan mezelf. Het laatste (en lastigste) technische stuk heb ik dan ook vanuit woede... heel goed gespeeld! Helaas hadden we geen tijd voor het hele stuk wat ik wel jammer vond want dit ging probleemloos. Toen natuurlijk even wachten op de uitslag. Ondertussen legde ik aan mijn moeder uit dat ik vast wel gezakt zou zijn, en zelfs zij zei dat ze hoorde dat het niet zo goed ging, en thuis stukken beter. Toen ik weer binnen mocht komen gaf de examinator me een hand en vertelde me dat ik geslaagd was. Ik was natuurlijk stomverbaasd. Hij vertelde me wel dat ik aan mijn conditie moest werken en beter op mijn adem moest spelen, gelukkig gaat dat normaal gesproken stukken beter dan toen bij het examen. Zal dat laatste technische stuk me dan toch gered hebben?
Groetjes Josje
